14 Jun 2012

23. After the storm

Δεν έχω κοιμηθεί εδώ και δύο μέρες, όσο και αν προσπάθησα με πιάνουν τα κλάματα. Ότι και αν σκεφτώ ότι και αν πω ότι και αν ακούσω μου την φέρνει στο μυαλό. Αυτό το χαμόγελο αγγέλου, που ο θεός ήταν τόσο καλός που μου το παίρνει πίσω. Δεν ευχήθηκα ποτέ δόξα οι πλούτη δεν το μόνο που εύχομαι είναι να είμαι μαζί της αλλά μάλλον αυτό είναι πολύ για έμενα. Μάλλον εγώ είμαι φτιαγμένος για είμαι μόνος, να σαπίζω μόνος, να πεθάνω μόνος ξεχασμένος κάπου. Δεν μπορώ να φάω να ποιο, ο λαιμός μου έχει κλείσει και τα μάτια μου πονάνε από τα δάκρυα. 

Θα της λέω σ'αγαπώ κάθε βράδυ.   


No comments:

Post a Comment